hug-þokki

a, m. mind, disposition, judgment; eptir hugþokka sínum, Eg. 47, Sks. 197; hefir þetta farit eptir hugþokka mínum, Fms. xi. 288: = hugskot, rannsaka vandliga í hugþokka þínum, Sks. 444 B; Saul mælti í hugþokka sínum, 706; meðalorpning (interjectio) sýnir hugþokka manns, Skálda 180.